۱۳۹۱ تیر ۶, سه‌شنبه


در دنیای امروز که اسطوره ها مرده اند و انسان ها از ریشه ها و خاک ها کنده شده اند، تنها دیوانگی و عشق می توانند تنهایی انسان ها – این عمیق ترین ترس انسانی – را التیام بخشند. دیوانگی با تخریب خویشتن و خلق خویشتن های متعدد موهوم راه را برای رفع تنهایی در دنیایی خیالی و رنگارنگ می گشاید. و عشق، که با تخریب روابط سلطه گر جامعه و گریختن با خویشتن دیگری به دنیای خلاق بی قانونی و تسلیم، دو خویشتن نابود شده را به دنیایی می برد که تنهایی را در خود حل می کند. عجب اما، که هر دوی اینها ضد فرهنگ هستند و فرد را به سان شاخه تکیده و تنهایی، هدف سوخته شدن در آتش سلطه گری اجتماع می کنند .